Tibet's sweet, Tibet's bitter

Meer plaatjes zien? Ga naar de fotosite. Hier vind je niet alleen foto's van Tibet, maar ook alle andere foto's van San Fransisco, Nieuw Zeeland, Indonesie, Sydney, Hong Kong, China, Nepal en uiteraard Pim's dieren- en plantenshow.

Het contrast tussen Nepal en Tibet kan niet groter zijn. Vanuit de noordelijke kant van de Himalaya reden we met de Landcruiser over intens enge bergwegen om via het laatste Chinese grensdorpje, na een grondige securitycheck, voet in Nepal te zetten. De tijd gaat dan plotsklaps 2,25u vooruit maar het meest opmerkelijk zijn de veranderde sfeer en het warme weer. Van het kille, strakke China naar het losse, gezellige Nepal. Van de kou en de woestijnachtige omgeving naar kleurige begroeiing en een heerlijke 30 graden met bries. Bizar!! In Kathmandu stortten we ons gisteravond op vers brood, falafel en salade - eindelijk vers eten zonder yaksmaak.

Uniek Tibet
Nu lijkt het misschien zo dat Tibet (dat deel van China is) ons weinig plezier heeft gebracht, maar dat is niet zo. Tibet is uniek qua natuur, de mensen zijn bijzonder gastvrij en vrolijk, en het leren over hun cultuur en geloof was heel inspirerend. We hebben een enorm gave en spannende hike gemaakt op 5000 m hoogte door besneeuwde valleien, slapend in een tentje bij -10 graden, kaartspelend naast een vuurtje met onze gids en yak-mannen, wandelend over ruige passen (we begonnen allebei ziek aan de hike, ik met keelontsteking en Pim met overgeven/diarree maar kwamen er wonder boven wonder helemaal beter uit na vier dagen...). We hebben kloosters bezocht in zonovergoten Tibetaanse bergdorpjes. Enorm veel lol gehad met onze reisgenoten Katie, onze gids en onze chauffeur. Stoer rondgesjeest met onze witte fourwheeldrive door letterlijk adembenemende landschappen (wat wil je op gemiddeld 5000 m hoogte). We hebben aan de voet van de Mount Everest gestaan, omhoogkijkend naar de besneeuwde top die van alles op de aarde het dichtst bij de hemel is. Wauw...

Een gevangenis..
Toch laat deze reis ook een bittere nasmaak achter. Zoals een gids zei: Tibet is eigenlijk een gevangenis. Voor de Tibetanen is het erg moeilijk hun eigen cultuur te behouden en de controle van de Chinese overheid is enorm. Dat zie je en dat voel je. Er zijn overal soldaten die je in de gaten houden - als je in Lhasa op straat een gesprekje voert met een Tibetaan komt er direct politie op je af. We mochten niet in een Tibetaans Guesthouse slapen maar moesten verplicht naar een Chinees megahotel. Ook onderweg werden we voortdurend gecontroleerd. Onze gids kon zelfs het laatste deel van de reis niet met ons mee omdat de grens naar Nepal momenteel heel streng wordt bewaakt, en Tibetaanse mensen niet worden vertrouwd. En dan te bedenken dat veel mensen van zijn generatie Tibetanen zelf na hun middelbare school een tigdaagse voettocht/vlucht naar India hebben gemaakt, dwars door de Himalaya. Met plastic zakken in de schoenen als bescherming tegen de sneeuw en met als enig voedsel meel vermengd met gesmolten sneeuw. Dit, om te ontsnappen aan het Chinese regime. Zo konden ze een studie volgen in Dharamsala aan de opleiding van de Dalai Lama, die nog steeds door de Tibetanen als spiritueel en politiek leider wordt beschouwd - en dus echt verafschuwd wordt door China. Dat is momenteel bijna onmogelijk omdat de grens met Nepal steeds strenger wordt bewaakt.
Onze gids is nu een organisatie aan het opzetten die arme mensen op het platteland helpt hun positie te verbeteren, een goede zaak want het wordt de Tibetanen niet makkelijk gemaakt hoewel China ook welvaart, scholing en voorzieningen brengt. Dit is een complexe situatie die niet in een paar woorden te vatten is, maar zeer de moeite waard om verder over te praten. We hebben de afgelopen weken allerlei bijzondere verhalen gehoord; ik ben nu bezig ze in een artikel te gieten en wie weet te publiceren. Deze komt uiteraard op deze blog terecht zodra gereed!
Bijna naar huis
Op dit moment, in Kathmandu, genieten we erg van alle comfort zoals een warme douche, het lekkere eten en het kunnen lezen van kranten en verkeersborden. De komende week is de laatste van deze reis. We gaan het rustig aan doen, de stad verkennen, winkelen :) en een kleine hike maken in de omgeving. En dan is het alweer tijd om naar huis te gaan na vier maanden avontuur! We hopen dat je net zoveel hebt genoten van onze verhalen als wij van onze reis, en bij wijze van afsluiting hierbij een passende (lichtelijk ingewikkelde) quote die we vandaag in een Nepalees tijdschrift vonden.

Why are we travelling? Because, to know yourself and to decide between what's your choice and what's simply handed to you by tradition, you have to see what choices and traditions others have, as a contrast.

Namaste, Tashi Delek, Ni Hou, Salam, Good bye, tot ziens!

PS onderstaand plaatje kregen we per mail van Stephan, met een dikke vette knipoog!